Rezerwaty przyrody

Historia regionu

Pomorze zachodnie stanowiło pierwszą dzielnicę, która w latach 963-972 została przyłączona do państwa Mieszka I. W roku 1000, za panowania Bolesława I Chrobrego zostało utworzone biskupstwo w Kołobrzegu.      Ok. roku 1124 Bolesław III Krzywousty uzależnił Pomorze Zachodnie od Polski, a lennik Polski Warcisław I zjednoczył tutejsze ziemie. W latach 1181-1185 ziemie te zostały uzależnione od Niemiec, następnie do 1227 od Danii, a od drugiej połowy XIII wieku od Brandenburgi. Pomorzem władał ród Gryfitów, którzy dzięki prowadzeniu własnej polityki mogli utrzymać odrębne księstwo. Od końca XIII wieku starali się odzyskać Pomorze Władysław Łokietek, a później Kazimierz Wielki. 

Pojezierza Drawskie i Szczecineckie były przez wiele lat terenami granicznymi pomiędzy Polską, Brandenburgią, wyodrębnionym Księstwem Pomorskim. Obszar ten zajmowany był okresowo również przez Szwecję, Danię, Państwo Zakonne, Meklemburgię i Cesarstwo Niemieckie. 

W 1286 r. Przemysław II przekazuje region Pojezierza Drawskiego zakonowi Templariuszy. W 1307r. ziemie te przejmują Joanici. Kiedy sprzymierzają się oni z Brandenburgią król Władysław Jagiełło zdobywa zamek Drahim i ustanawia tam starostwo. Terenem Pojezierzy zarządza ród Gryfitów, aż do 1637r., kiedy to umiera bezpotomnie ostatni z rodu.

W 1657r. król Jan Kazimierz przekazuje Drahim wraz z przyległymi ziemiami elektorowi brandenburskiemu. Starosta drahimski nie podporządkował się temu i dopiero 11 lat później ziemie przechodzą pod władanie Brandengurgii.

W okresie międzywojennym wybudowano miasto z poligonem wojskowym w okolicach Bornego Sulinowa. Była to szkoła artylerii Wermachtu. 

W pobliżu poligonu utworzony został w 1940r. obóz jeniecki rozbudowywany w kolejnych latach. Po zakończeniu wojny Borne Sulinowo stało się miastem zamkniętym, w którym stacjonowały wojska radzieckie

Dużo więcej o historii regionu powiedzą przewodnicy PTTK

Ochrona środowiska naturalnego

W regionie Pojezierzy Drawskiego i Szczecineckiego ochrona środowiska przybrała bardzo wymierne formy.

W centralnej części regionu zlokalizowany jest Drawski Park Krajobrazowy o powierzchni 38 tys. ha z 23 tys. ha otuliną Parku.

Część regionu wchodzi w skład obszaru ptasiego NATURA 2000 - Ostoja Drawska oraz obszarów siedliskowych NATURA 2000 - Jeziora Czaplineckie, Jeziora Szczecineckie i Dorzecze Parsęty. Na tym terenie zlokalizowanych jest również 16 rezerwatów przyrody (link poniżej) oraz kilkaset pomników przyrody. Wśród pomników spotykamy potężne drzewa, aleje drzew i pomniki przyrody nieożywionej. Do najciekawszych obiektów w tej grupie należą m.in.: buk o obwodzie 6m na wyspie Bielawa (jezioro Drawskie), diabelska lipa w pobliżu spichlerza w Jankowie czy też położony w niewielkiej odległości od naszego regionu Głaz Trygław w Tychowie. Głaz ten to największy tego typu obiekt na Pomorzu. Jego obwód wynosi 50 m, a szacunkowa masa to 2000 ton.

Najciekawsze miejsca zwiedzisz z przewodnikiem PTTK.

Wody powierzchniowe, flora i fauna

Sieć rzeczna Pojezierzy Drawskiego i Szczecineckiego jest bardzo urozmaicona. Znajduje się tu dział wodny I rzędu pomiędzy dorzeczem Odry a Rzekami Przymorza. Do najważniejszych cieków należą Drawa i Gwda waz z jej dopływem Piławą z dorzecza Odry oraz płynące bezpośrednio do Bałtyku Parsęta i Rega. Rzeki tworzą malownicze meandry, starorzecza, terasowe doliny a czasami nawet przybierają charakter górski np. górna Dębnica - dopływ Parsęty. 

W regionie znajduje się 647 jezior o powierzchni powyżej 1ha. z których aż 34 mają powierzchnię przekraczającą 100ha. Największe na Pojezierzu Drawskim jest jezioro Drawsko (1871,5ha). Jest ono jednocześnie drugim co do głębokości jeziorem w Polsce (83m). Na Pojezierzu Szczecineckim największe to jezioro Wielimie (1865ha).

Bogactwo środowiska naturalnego regionu odzwierciedla występowanie ponad 750 roślin naczyniowych. Najbardziej widoczna i okazała jest oczywiście buczyna pomorska mająca znaczący udział w drzewostanie. Oprócz bezkresnych lasów występuję duże obszary z roślinnością bagienną i wodną. Znajdziemy tu również relikty glacjalne np. bażynę czarną, bagno zwyczajne i trzciniaka prostego. Z endemitów postglacjalnych występują m.in. lobelia jeziorna, grążel drobny i tojeść gajowa. Ze względu na zróżnicowanie wysokościowe terenu spotkamy również gatunki górskie. 

Fauna Pojezierzy to 12 gatunków płazów i 5 gatunków gadów, w tym żmija zygzakowata. Jest to kraina ptaków, w której występuje aż 148 gatunków. W ostępach leśnych, nad jeziorami oraz na obszarach chronionych znajdują się liczne stanowiska lęgowe. Możemy tu spotkać orła bielika, bociana czarnego czy pliszkę górską. 

Ssaki reprezentowane są przez 40 gatunków. Okresowo możemy spotkać łosia. żubra oraz wilka.

W jeziorach i rzekach bytuje 36 gatunków ryb.

O wodach, świecie zwierząt i roślin dowiesz się wiecej od przewodników PTTK

Położenie, pochodzenie rzeźby terenu, ukształtowanie.

Pojezierze Drawskie wraz z Pojezierzem Szczecineckim stanowią centralną część Pojezierza Zachodniopomorskiego. 

Obszar obejmuje południowo-wschodnią część województwa zachodniopomorskiego.

Ukształtowanie powierzchni regionu jest wynikiem działalności lądolodu skandynawskiego w fazie pomorskiej zlodowacenia bałtyckiego. Cały obszar obejmuje wysoczyzna morenowa z licznymi elementami rzeźby glacjalnej. Do najciekawszych form należą: morena czołowa na linii Nowe Worowo-Chłopowo, głęboka rynna jeziorna w obrębie Doliny Pięciu Jezior, wielorynnowe jeziora np.Drawsko oraz bardzo liczne, niewielkie jeziora wytopiskowe. Rozległe pola sandrowe występują m.in. w okolicach jeziora Siecino, zaś rozbudowane terasy rzeczne wzdłuż górnej Dębnicy. Wzdłuż północno-wschodniego brzegu jeziora Siecino występuje skupisko ozów, a na południe od linii Rzepowo - Piaseczno linia kemów.

Najwyższe wzniesienia wysoczyzny występują na dziale wodnym Drawy płynącej na południe i Dębnicy kierującej się na północ, ku Parsęcie. Maksymalne wysokości przekraczają 220 m n.p.m. w okolicy miejscowości Czarnkowie. Wg oficjalnych danych najwyższym wzniesieniem jest Góra Czarnkowie (223 m n.p.m.) choć aktualne pomiary wskazują wzniesienie przekraczające wysokością 225 m n.p.m. (Cytrynkowa Góra). W bardzo bliskiej odległości od tych wzniesień jest położony najniższy punkt w miejscowości Ogartowo (63,9 m n.p.m.).

Więcej informacji zapewniają przewodnicy PTTK.

O   R E G I O N I E